Michał Bajor

anowi

Michał Bajor - " Na granicy łez " ...........

Teraz kiedy już się stało,
co się stało,
widać, że to od początku
szans nie miało.
będzie lepiej nic nie mówić,
by nie ranić.
Jutro znów i tak będziemy na Pan i Pani.
Jutro przecież będzie każde z nas żałować,
Będzie lepiej teraz wstać i wyjść bez słowa.
Będzie lepiej, lecz to nie wystarczy wcale,
Lepiej byłoby stąd uciec jak najdalej.
Lecz wystarczy słowo lub dwa,
półsłyszalny szept drżących warg,
a uwierzę, że tamten świat zza drzwi
nie obchodzi mnie już nic.
Lecz wystarczy szept, słowa strzęp,
a uwierzę, że trwa mój sen,
że poranka brzask go nie spłoszył, nie,
że wciąż tli się w nas, na dnie.
Lecz wystarczy jeden Twój znak,
a uwierzę, że to nie tak,
że tych parę zdań na granicy łez
to początek, a nie kres.
Lecz wystarczy szept, strzępek słów,
a uwierzę, że kocham znów,
że dość pustych dni,
samotności dość,
bo znów dla mnie żyje ktoś,
bo znów dla mnie żyje ktoś,
bo znów dla mnie żyje ktoś.

anowi

Michał Bajor - "UCZUCIA "

Nie pójdę stąd nim zaśniesz
Dopóki prąd, ciepły prąd tego snu
Nie uniesie cię stąd
Ja wciąż będę tu, zostanę tu
Będę trzymał twą dłoń

Żeby żaden strach niedorzeczny
Burz nie zbudził w twoich snach
Nie bój się burz, w dal żegluj hen
To przecież sen
Siedmiu mórz bezpiecznych

Nie pójdę stąd nim zaśniesz
Zanim noc strzępów dnia nie przemieni w baśnie
Nim ciepły prąd zmyli myśli twych bieg
I popłyną na ląd
Hen zza siedmiu rzek, i gór, i mórz
Ja wiem już
Nie pójdę stąd

Gdy przemierzysz snu oceany wietrzne
Dalej będę tu
Nie bój się burz, w dal żegluj hen
To przecież sen
Siedmiu mórz bezpiecznych
Sen

Nie pójdę stąd nim zaśniesz
Nim wypłyniesz na snu oceany jasne

anowi

Michał Bajor - "Nie ma już nic"

Dzień po dniu
Ginie w cieniu nocy
Nie wierząc w sen
Puste oczy ma każdy dzień
Rdzawych liści bukiet
Jak list we krwi śle jesień

Dzień po dniu nam niesie
Smutki i mgły
Nie potrafię...
Więcej już nie muszę
I nie chcę nic
Wszystko wiem

Ostatni raz
Spróbujemy uśpić noc
Ujrzeć duszy nagie dno
Oszukać czas

Ten ostatni raz, ten ostatni raz
Spróbujemy
Tam gdzie szumi las, tam gdzie szumi las
Uciekniemy
Oszukamy czas, oszukamy czas
To nie my!
Że pomylił nas, że pomylił nas
Bo pragniemy
Ostatni raz, ostatni już raz

Nie ma już nic
I już nic nie spotka nas
Nie ma w niebie naszych gwiazd
Czy warto żyć!

Dzień po dniu
Topi się w kałuży bezbarwnych łez
Każda noc
O świt się przedłuża
Gdzieś gubiąc kres

Nie ma już nic
I już nic nie spotka nas
Nie ma w niebie naszych gwiazd
Więc po co warto żyć!
Kolejny raz
Świat zatoczył z nami krąg
Wyrwał wiarę z naszych rąk
Nie ma już nic

Nie ma już nic
Nie ma już prawd
Nie ma już kłamstw

Nie ma jużu krzywd
Nie ma już zdrad
Nie ma tęsknoty

Nie ma już nic
Nie ma już nas
Nie ma gdzie iść
Nie ma już powrotu
Nie ma już słońc
Nie ma jiż gwaizd
Nie ma już wyjść
Jest tylko popiół

anowi

Michał Bajor- Oddaj mi samotność

Nie, nie to nie będzie wiersz.
Żal, żal słów rzuconych byle gdzie.
Z nut, pauz już nie popłynie pieśń,
Niepełny rytm, przykry fałsz,
Banalny temat, skradziony.

Nie, nie, nie to nie będzie krzyk,
Ledwie ruch warg, skarg nie usłyszy nikt.
Urwany ton, jak tchórz,
Przez kraty smutku wycieka.
Nie, nie, nie ma gdzie już
już gdzie uciekać, uciekać, uciekać, uciekać, uciekać.
Nie ma gdzie już.

Oddaj mi samotność mą,
pragnę jej, wolę ją
od chłodnego bez końca we dwoje.
W byle jakim sam na sam
Nic się nie przydarzy nam,
Zwariujemy, z nudy oboje.

Skreśl mnie w myślach, wypal mnie,
jeszcze czas, proszę nie.
Proszę nie myśl już, nie myśl już o mnie,
W dożywociu czterech ścian
Traci sens każy plan.

Oddaj mi samotność mą,
pragnę jej, chcę być z nią.
Chcę na moment po prostu zapomnieć,
myślom moim przywróć wstyd,
słowom cel, sens i rytm.
Oddaj wierę na zawszę straconą,
nim nienawiść zacznie kłuć,
Zwróć mi mą czystość, zwróć
Gdzieś w pośpiechu po drodze zgubioną.
Daj odpocząć kilka chwil,
Maskę zdjąć pozwól mi,
może pod nią płaczę.

Oddaj mi samotność mą
pragnę jej, wolę ją
od absurdu codziennych tłumaczeń.
Oddaj mi samotność mą
pragnę jej, chcę być z nią -
nie możemy przecież inaczej.
Oddaj mi samotność mą
pragnę jej, wolę ją
od chłodnego, głupiego we dwoje.
W pajęczynie pustych dni
zabłądzimy ja i Ty,
zwariujemy...

Sol

"Moja droga"

Cóż wam powiedzieć mam
Gdy stoję znów na dróg rozstajach
I tych widzę wśród was
Co każdy krok mój pamiętają
Że z dróg wybrałem tę
Utkaną z róż, powiedzieć mogą
Lecz ja szedłem od lat
Mą własną drogą

I tak bywało, iż
Myślałem, że nie tędy droga
Że pas lepiej mówić, niż
Kark skręcić na wysokich progach
I choć jak zbity pies, chciałem nie raz
Podkulić ogon
Wciąż gnał mnie, gnał mnie mój bies
Mą własną drogą

Kręcił się świat, ja razem z nim
I rad, nie rad, dobry byłem w tym
Traciłem grunt, myliłem krok
By znów bez tchu pędzić przez mrok
By złapać kurs i znowu móc
Iść własną drogą

W krąg moc słyszałem rad
By z boku stać i sztorm przeczekać
Lub by pochwycić wiatr
Do przodu gnać i nie zwlekać
To znów radzono mi
Bym oddał cześć nie swoim bogom
Lecz ja wolałem iść
Mą własną drogą

I tak będę szedł, choć drogi szmat
Choć z każdym dniem wciąż przybywa lat
Dopóki sił wystarcza by
Z tej drogi pył przemieniać w sny
A żeby śnić, ja muszę iść
Mą własną drogą.

anowi

Dam ci więcej niż trzeba - Michał Bajor

Płatków śniegu za oknem
dam Ci szlif staromodny
Przytulenie gorące
na poranek zbyt chłodny
Dam Ci więcej niz trzeba
Spytasz: Po co ? - To proste...
By zostało coś z tego
na wiosnę.

Dam Ci żółtych pierwiosnków
obietnice obfite
Dam rumieńce twe skryte
pod wciąż ciepłym szalikiem
Dam Ci więcej niż trzeba
Cały czas licząc na to,
że zostanie coś z tego
na lato.

Dam Ci nocy najkrótszych
rozognioną bezsenność
Dam Ci wiatr pocałunków
na spiekotę codzienną
Dam Ci więcej niż trzeba
Lecz jest w mym interesie
by zostało coś z tego
na jesień.

Dam Ci ze wszystkich lisci
rembrandtowską paletę
Słońca pełne słów kiście
na pogody "już nie te..."
Dam Ci więcej niż trzeba
Tylko po to jedynie
by zostało coś z tego
na zimę.

Dam Ci grad. Dam Ci suszę
Dam Ci skwar i śnieg z deszczem
Niebo z ziemią poruszę
I dam... nie wiem co jeszcze...
Dam Ci wiecej niz trzeba
Ale to żadna strata
Bo zostanie coś z tego...
Coś zostanie nam z tego...
na jesienie...
na zimy...
na wiosny...
na lata!

Sol

"Nie trzeba mówić nic"

Już nie mów nic, już nie mów nic
Nie trzeba szeptu ani światła
Tu pozwól być, po prostu być
Niech cisza ściele się jak atłas
Niech palce rąk wygładzą mrok
Co pnie się wokół ciał samotnych
Niech nocy kwiat, pachnący wiatr
Przywróci czucie zmysłom głodnym

Tam jest samotna nasza wyspa
Tak czysta potajemna przystań
By odkryć ją nie trzeba mówić nic

Już nie mów nic, już nie mów nic
Nie pytaj dokąd ani po co
Tu pozwól być, po prostu być
Nie szukaj prawdy poza nocą
W mroku jest dość bezpiecznych miejsc
Z dala od gestów, min i przebrań
W mroku, na samym nocy dnie
Złota i srebra nie ma w naszych ciał katedrach

Bo noc jest dobra i przejrzysta
Jak kryształ, mroku głębia szklista
Do rana nie zmącona perłą mgły

Tam jest samotna nasza wyspa
Tak czysta potajemna przystań
By odkryć ją nie trzeba mówić nic
Nic

anowi

Jedna z moich ulubionych....

Michał Bajor -Quo vadis Domine

Nie pytaj świata dokąd zmierza
Bo nie daj Boże prawdę powie
Miast pytać z paciorków pacierza
ułóż modlitwę za Jej zdrowie
Co ma przeminąć, to przeminie
A co ma zranić do krwi zrani
Piotr rzekł:

Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Dokąd zmierzasz Panie...

O cel i sens nie pytaj świata
choć wie co będzie i co było
Miast pytać pomódl się za lato
I za pachnącą chlebem miłość
Co ma przeminąć, to przeminie
A co ma zranić do krwi zrani
Piotr rzekł:

Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Dokąd zmierzasz Panie...

Nie pytaj świata o recepty,
które uleczą ludzkość całą
Miast pytać raczej poproś szeptem
by się ta jedna uśmiechała
Co ma przeminąć, to przeminie
A co ma zranić do krwi zrani
Piotr rzekł:

Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Quo Vadis Domine
Dokąd zmierzasz Panie...

anowi

Michał Bajor - Przedświt

Zwilczone księżyce grasują z wilkami
W ciemnościach błyskają pustymi ślepiami
Zwilczone księżyce z wilkami grasują
Z puszczykiem śpiewają, z wichrami tańcują

Księżyce zwilczone po drogach hulają
Z uroczysk przeklętych mgły nocne spędzają
Księżyce zwilczone hulają po drogach
Nie boją się świętych, aniołów i Boga

Zwilczone księżyce nie znają litości
Kochają się skrycie w śmiertelnej bladości
Zwilczone księżyce litości nie znają
Pomroczne ich życie, gwałt światu zadają

Księżyce zwilczone zawyły straszliwie
Za długo czekały, czekały cierpliwie
Księżyce zwilczone straszliwie zawyły
Już porę wybrały, już czas wyznaczyły

Zwilczone księżyce chcą zwabić Jutrzenkę
By zedrzeć z jej ciała świetlistą sukienkę
Zwilczone księżyce Jutrzenkę chcą zwabić
By blask im oddała, by jasność w niej zabić

Ten brzask i hosanna, czerwienne świetlice
Więc bladły konając zwilczone księżyce
Spójrz, zorza jest ranna, lecz dalej trwa życie
Rzekł chłopak kochając dziewczynę o świcie

jagoda

Michał Bajor "Nie opuszczaj mnie"

Sol

"Twarze,twarze" ...

Czy w trwaniu
Czy to we wrzątku zdarzeń
Twarze, twarze
Wciąż widzę wasze twarze
Płyną tu, gdzieś z głębi wspomnień
Z otchłani snu
Idą nocą do mnie

Z jasnym śmiechem
Lub smutku makijażem
Twarze, twarze
Wciąż widzę wasze twarze
W ciszy łąk i zdań różańcu
Twarzy krąg
W niepowstrzymanym tańcu

Dzięki losie
Za to żeś dał mi w darze
Twarze, twarze
Te bliskie twarze
Że mi dałeś tę jasną oczywistość
Im świat większy
Tym bliższa bliskość

Wśród marzeń
Rozwianych jak miraże
Twarze, twarze
Zawsze życzliwe twarze
Czyjaś dłoń i ciepłe słowo:
Trzymaj pion!
My jesteśmy z tobą!
Słońca duszy
Te oczy jak witraże
Twarze, twarze
Co płoną jak lichtarze
W mroczny czas
Serc drogowskazy
Ja wśród was -
Twarz pośród innych twarzy

Dzięki losie
Za to żeś dał mi w darze
Twarze, twarze
Te bliskie twarze
Że mi dałeś tę jasną oczywistość
Im świat większy
Tym bliższa bliskość

Czas toczy
Swe koła po zegarze
Prawda w oczy:
Kiedyś mnie Panie wskażesz
Skoro już
Tak jak w walizkę
W pamięć włóż
Te wszystkie twarze bliskie

Dzięki losie
Za to żeś dał mi w darze
Twarze, twarze
Te bliskie twarze
Że mi dałeś tę jasną oczywistość
Im świat większy
Tym bliższa bliskość

Czas toczy
Swe koła po zegarze
Prawda w oczy:
kiedyś mnie Panie wskażesz
Skoro już
Tak jak w walizkę
W pamięć włóż
Te wszystkie twarze bliskie

Sol

"Wino samotnych"

Jeszcze krok i znów mrok, mała wieczność
ta minuta trwać możne sto lat
obok już twoich póz niedorzeczność
jest samotność jak lustro i walc
to twój cień objął cię chłodem szarym
szepce ci jakieś nikt nie ma cię
nie ma prawd nie ma kłamstw
jedno wiesz, jesteś sam...
i tak będzie, zostanie jak jest

Wypij do dna
gorzkie wino samotnych
wypij
i ty i ja
potrafimy z tym żyć
śmierć oczy ma
z wypłowiałych afiszy
w ciszy
gorzkie wino samotnych
wypij do dna

Jeszcze masz jakąś twarz, jakieś ciało
celę, w której uwięził cię byt
jeszcze się dotąd nic nie udało
jedno wiesz, było głupio i wstyd
w pustych dni gęsta sieć zaplątany
w węzłach żył słyszysz szum ciemnej krwi
nie ma prawd, nie ma kłamstw
jedno wiesz jesteś sam
pogodzony już z klęską ktoś...nikt..

Wypij do dna
gorzkie wino samotnych
wypij
niech czarny blask
zamigoce we szkle
w świecie za ścian
tylko siebie usłyszysz
w ciszy
gorzkie wino samotnych
wypij do dna

Sol

"Spóźniony erotyk"

Snem jesteś mi i zapomnieniem
Kiedy złe okna szczerzą ślepia
I ciemność w koło nieprzytulna
I mroczne niebo się wysklepia

Gwiazdy jak mole gryzą przestwór
Zły księżyc niczym Hades pała
Tylko twa bliskość wciąż potrzebna
Nalewa spokój w nasze ciała

Bezwinne okna patrzą ciepło
Noc obejmuje ręką matki
I księżyc - władca snów i zwidzeń
Pakuje śmieszne swe manatki

Bądź przy mnie blisko
Nie odtrącaj dłoni
Nie zawsze dobrej, miła
Nie zapominaj
Zapominaj
By miłość nam się nie prześniła

Bądź...
Nie odtrącaj...
Nie zapominaj...

Snem jesteś...

Sol · Wysłany: Pią 21:14, 06 Mar 2009 Temat postu:

"Inna bajka"

[link widoczny dla zalogowanych]

Przychodzimy odchodzimy stópkami nóżeczkami
tup tup tup
ogryzamy podgryzamy ząbkami pazurkami
chrup chrup chrup
pożądamy podglądamy oczkami źreniczkami
cicho sza
wyprawiamy odprawiamy łyżkami paciorkami
no to pa

jest inna bajka
a w bajce on i ona
tak niepodobni do nas

to inny sad to inny las inna rzeka
to inny świat to inny czas inna mgła
to z innych dróg na inny próg
ktoś z daleka powrócić chce
kto imię twe ma

spotykamy dotykamy rączkami paluszkami
ocho cho
próbujemy smakujemy noskami języczkami
to nie to
jest inna bajka
mamroczemy szczebioczemy dziubkami usteczkami
piu piu piu
zasypiamy odfruwamy duszkami duszyczkami
fruuuuu
jest inna bajka
tę bajkę znają inni
szczęśliwi i niewinni

to inny sad to inny las inna rzeka
to inny świat to inny czas inna mgła
to z innych dróg na inny próg
ktoś z daleka powrócić chce
dlaczego nie ja

inna bajka
wciąż nam się sni
inną bajkę
opowiedz mi

Sol · Wysłany: Pią 21:33, 06 Mar 2009 Temat postu:

"Tylko w moich snach"

[link widoczny dla zalogowanych]

Kiedy domu zamykam drzwi
Wstaje świt
Znów wieczoru i nocy puls
Zwalnia rytm
By w ciemności nie przyszedł lęk
Zwykły gość
Kropla wina na bezsenność

Gdy odchodzi codzienny szum
Myśli zgiełk
Chwilę przed przymknięciem oczu
I snem
Wraca obraz ten sam
I szept bez słów
Pejzaż nut ze snów, ze snów

Tak, pamiętam, słyszałem ten dźwięk
Tak, zmieniłem się, wiem
Inne drogi wybieram od lat
Tylko w snach naprawdę wiem

Tylko w moich snach gdy gra
Tych kilka nut
Cichy szept, poruszone wspomnienia
Przez wiatr
Tamtych słów, tych dziwnych słów
Kłamałaś
Dobrze wiem, że ty
Też kochałaś mnie
Gdy wspominam tamte dni
Przez łzy widzę cię

To już zamknięte drzwi
Dawnych lat
Kiedy ktoś wspólny rytm
Nam grał
Wspomnień ślad
Tamtych dni
Kiedy świat był mój
Był nasz

Chcę znów powtórzyć ci
Kilka nut
Słowa dwa, tylko ja i ty
Twoja twarz jak dawny film
Wspomnienia tylko ślad
Przed snem
Tak zamknąłem cię
Pod powieką w kropli łzy
Za szkłem
Będziesz ty

Wiem, to tylko sen
Nie budź mnie.

Sol · Wysłany: Pią 22:51, 13 Mar 2009 Temat postu:

"Chciałbym"

[link widoczny dla zalogowanych]

Chciałbym mieć
Taką sieć
By w nią wpleść
Życia treść
By nią kraść księżycowe światło
Albo róż
Rannych zórz
Taką sieć
Chciałbym mieć
By w nią wpaść i nie wypaść łatwo.

Chciałbym trwać
Żeby znać
Zapach łąk
Czułość rąk
W ustach mieć kosmyk twoich włosów
Dłonie spleść
Oczy wznieść
Zapaść hen
W piękny sen
Pośród traw i rozkwitłych wrzosów

Być w siódmym niebie
Czuwać kiedy licho śpi
Nucić dla ciebie
Pisać pieśni jak K.I.

Chcę dać ci
Jasne sny
Ranne mgły
Wonne bzy
Nocne ćmy ptaki i zwierzęta
Letni sad
Świat bez wad
Stary płot
Ptasi lot
Wszystko co pamięć zapamięta

W pustych drzwiach
Staje Bach
Strząsa szron
Daje ton
Gra nam pieśń na sopelkach lodu
Pragnąłbym
Znaleźć rym
Śpiewać z nim
Słońca hymn
Sławić cud porannego chłodu

Wzrok mieć spokojny
Liczyć tylko dobre dni
Wyrzec się wojny
Śpiewać pieśni jak K.I.

Chciałbym mieć
Taką sieć
Schwytać w nią
Nudę złą
Blaskiem ją rozpromienić w jasność
Potem nieść
Dobrą wieść
Zmienić lęk
W piękny dźwięk
Taką sieć chciałbym mieć na własność

Mógłbym też
Jeśli chcesz
W strofach skryć
Życia nić
Wtedy już zawsze będziesz ze mną
Może świat
Za sto lat
Będzie trwał
Tak bym chciał
Złowić go w moją sieć tajemną

By każda wiosna
Niosła same dobre dni
Ty nam blogosław
Wiecznym piórem swym K.I.

Sol

"Barwa Twoich słów"

Nie musze wróżyć z gwiazd bo przyszłość znam,
Miłość na wieki niepisana nam,
Prędzej czy później zechcesz odejść wiem,
Nie można przeznaczenia nazwać złem,
Nie umiem kłamać ale Ty się ucz,
Nieszczerość to do serca pewny klucz,
Ze nie opuścisz mnie najciszej mów,
Chcę zapamiętać barwę twoich słów.....

Przez cały czas gdy czułem ból milczenia,
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych,
Olśniewającą przestrzeń zapatrzenia,
Przypływy mórz prze najczystszy błękit fal,
Przez cały czas gdy czułem ból czekania,
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych,
Promienny blask pierwszego zakochania,
Z którym rozstać się tak żal.....

Na przekór światu samotności drwię,
Udaje że nic nie zmieniło się,
Wzruszeniem ramion żegnam każdy dzień,
Wieczorem mnie opuszcza własny cień,
Rankiem powraca smutny kryjąc wstyd,
Przeprasza że się włóczył długo zbyt,
Lecz w nocy szept wsłuchany pragnął znów,
Przypomnieć sobie barwę Twoich słów.....

Przez cały czas gdy czułem ból milczenia,
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych,
Olśniewającą przestrzeń zapatrzenia,
Przypływy mórz prze najczystszy błękit fal,
Przez cały czas gdy czułem ból czekania,
Widziałem wciąż błękit nieba w oczach Twych,
Promienny blask pierwszego zakochania,
Przypływy mórz prze najczystszy błękit fal......

Ula

Michał Bajor - "Błędny rycerz"
(muz. W. Korcz, sł. W. Młynarski)

Ludzie są jacy są
Ludziom niewiele się marzy
Mało chcą, grzecznie śpią
Przegrani, trwożni, szarzy
A mnie gna, goni mnie
Myśl, że coś w końcu się zdarzy
Że lśni w noc okno, gdzie
Jest Dulcynea, moja nadzieja
Moja nadzieja, moja nadzieja

Nieprawda, że
Ostatni błędny rycerz zasnął
Że jego duch
U Elizejskich stoi bram
On żyje wciąż
Za zbroję ma uczciwość własną
Precz rzucił miecz
Lecz honor - honor ma ten sam
Obcy mu spokój święty
I snu cieplutki koc
Drogę mu ognik błędny
Wskazuje w noc
A on, on wciąż wyzywa
Na pojedynek los
Uczciwość za uczciwość
A cios za cios

Nieprawda, że
Ostatni błędny rycerz pojął
Że odejść czas
Że nie ma sensu walczyć już
On żyje wciąż
Czyste sumienie ma za zbroję
I wierzy, że
Jest gdzieś otwarte okno
I Dulcynea, jego nadzieja
Jego nadzieja, jego nadzieja

Nieprawda, że
Żywot rycerza kresu dobiegł
Że nie brzmi w noc
Wdzięczną canzoną jego głos
Nieprawda, bo
On może odżyć we mnie, w tobie
By wyzwać los
Uczciwość za uczciwość
A cios za cios

Ula

Podeptane kwiaty

Biegłem jakby wśród mgły,
młodość śniła mi sny,
które znikać nie chciały o brzasku
Łatwy każdy był szczyt,
Gdy wierzyło się w mit
Szybkiej sławy pieniędzy oklasków
Ziemia rwała spod stóp
Z Diabłem brało się ślub
Byle krótszą prowadzić chciał drogą
W skroniach tętnił puls krwi
Aż zmęczyłem się i przystanąłem
A wokół nikogo
A za mną bezmyślnie podeptane kwiaty
Cichy smutek ciepłych odtrąconych rąk
Szklanki niedopitej w pośpiechu herbaty
Uśmiech roztrzaskany o mój zimny wzrok
A za mną zgaszone ciepłe jasne twarze
Kilka zbyt pochopnie zatrzaśniętych drzwi
Ledwie kątem oka muśnięte pejzaże,
W których tyle wierszy niespełnionych śpi

Tak się skończył mój trans, a dziś żal mi tych szans
Które życie znosiło mi w darze
Kiedy głuchot braw
Miałem centrum swych spraw
Jakby w innym zupełnie wymiarze
Teraz uczę się znów czułych gestów i snów
Znoszę świeże bukiety do domu
I gdzieś w sercu na dnie cień nadziei mam że...może będzie potrzebne to komuś.....

Zosia

Ciekawe zdjęcie.... Że Bajor jest do tej pory kawalerem Smile

Kama

ZAwsze myślałam o Bajorze, ze jest brzydkim mężczyzną, ale to zdjecie , które dała Ula temu przeczy. Ulka, skąd Ty wzięłaś takiego przystojniaka?

Ula

Kto mi powie, co zrobić mam,
By dogonić mam, to za czym pędzę tak,
Kto mi powie, w co wierzyć mam,
By uwierzyć we własne ja.

Ref.: Co pomoże mi, przetrwać dziś,
Aby trwać przez wiele dni,
I nie poddawać się,
Byle złu, byle złu, byle złu...

Kto mi powie, jak kochać mam,
I co kochać, by nie było ran,
Kto mi powie, czy rękę dać,
W ten czas gdy upadnę ja.

Ref.

Kto mi powie, co wartość ma,
Gdzie wzloty są, a gdzie dno i piach,
Kto mi powie, gdzie jest kres szans,
Gdzie sens a gdzie koniec nas.

Ref.

Kto mi powie...
Może ja, może ty,
Może ja, może ty,
A może nikt...

anowi

słowa: Andrzej Ozga
muzyka: Jerzy Satanowski

Wszystko już było, co będzie też było
Ma czkawkę epoki tej duch
Wszystko się kręci do koła, aż miło
Rytm, ruch, znowu rytm i znów ruch
Wszystko to było, bo wszystko to taniec
Codzienny, niezmienny nasz pląs
Gesty, spojrzenia te same, te same
I tak od narodzin po zgon
Słowa powszednie wirują bezwiednie
Co raz to się cisną do ust
Myśli spóźnione i niewydarzone
Natrętnie wwiercają się w mózg

Czyny niechciane i nieprzemyślane
Od nowa się garną do rąk
Wszystko to kręci się, kręci wraz z nami
W obłędny porywa nas krąg

Wszystko to było, bo wszystko to taniec
Niezmienny codzienny nasz pląs
Gesty spojrzenia te same, te same
I tak od narodzin po zgon

Wszystko to było, co było to będzie
I pora pogodzić się z tym
Świat nasz w pijanym zatacza się pędzie
My za nim, my za nim jak w dym

Dalej więc za nim, więc ruszaj, więc śmiało!
W ten taniec, w ten galop, w ten cwał
Zatrać w tym rytmie swą duszę, a ciało
Do innych niech lepi się ciał

Wszelką nadzieję i miłość i wiarę
Zbierz w sobie i odsuń na bok
One w tym tańcu ci będą ciężarem
I mogą spowolnić twój krok

Wszystko to było, co będzie, też było
Ma czkawkę epoki tej duch
Wszystko się kręci dokoła, aż miło
Rytm, ruch, znowu rytm i znów ruch

Wszystko to było, co było, to będzie
I pora pogodzić się z tym
Świat nasz w pijanym zatacza się pędzie
My za nim, my za nim jak w dym

Wszystko już było, czas kołem się toczy
Więc w miejscu nie wolno ci stać
Naprzód więc! tańczyć! nie patrzeć na boki!
I kręcić się! pędzić! i gnać!

Dalej! wesoło! zakręćmy się w koło!
Wirujmy w rytmicznym półśnie
Choć wciąż za nami się snują stadami
Obrazy ponure i mdłe

Wszystko to było, bo wszystko to taniec
Niezmienny, codzienny nasz pląs
Gesty, spojrzenia te same, te same
I tak od narodzin po zgon
Słowa powszednie wirują bezwiednie
Co raz to się cisną do ust
Myśli spóźnione i niewydarzone
Natrętnie wwiercają się w mózg

Czyny niechciane i nieprzemyślane
Od nowa się garną do rąk
Wszystko to kręci się, kręci wraz z nami
W obłędny porywa nas krąg

Taniec nam daje kruszynę ułudy
I życia podbija nam puls
Może się uda w tym tempie zagubić
Ten strach, naszą rozpacz i ból

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Muzyka	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1