Co gubimy??????

Zosia

Dziś, będąc na zakupach, straciłam parasolkę bardzo ładną parasolkę....to już nie pierwsza zguba w moim życiu. Ta dzisiejsza....szkoda to dla mnie, bo naprawdę była solidna, droga i ja lubiłam. Ech......
Kiedyś straciłam również złoty łańcuszek, krzyżyk został....... w biustonoszu.

Dziś tak bardzo uważałam i co....gapą zostałam...... Rolling Eyes

Gość

.
Zosiu, nie martw się!... Czy pocieszy Cię to, że ludzie nie takie straty ponoszą!?... Crying or Very sad

Tak o tym pomyśl...

Opowiem Ci moją, dzisiejszą przygodę z parasolką; Lało. Kiedy wyszłam z domu i otworzyłam parasol -
- wypadły mi z niego ... słoneczne okulary! (Skąd się tam wzięły - nie mam pojęcia... Rolling Eyes

) "Niezbadanym"
faktem stało się to, że po chwili ... niebo zrobiło się błękitne i wszystko zalał - blask słońca...

... magia? Very Happy

...

.

Zosia

Pojawiło się dziś na chwilę między chmurami słońce...też miałam wrażenie, że to magia. Taka łączność myśli.....
Laughing

Nie rozpaczam aż tak bardzo, gdyż to nie pierwsza parasolka zgubiona w moim życiu. Największa stratę poniosłam .... ale nie chce się przyznawać, bo to był prezent od mojej siostry. Ona czasem zagląda na forum i czyta, więc nie chce się przyznawać, by nie zrobić jej przykrość.
Ostatnio znalazłam znalazłam w domowej szufladzie sznur perełek, które uważałam za zaginione, dlatego kupiłam sobie inne - podobne0, by moja druga siostra nie cierpiała z tego powodu, że je zgubiłam. Tak więc mam dwa sznury.
Tamtego prezentu - podobnego nie kupiłam ... był za drogi. Crying or Very sad

Gość

Rozumiem Twój ból Zosiu, a może rozgoryczenie z powodu utraty parasolki. To prawda, że ludzie nie takie rzeczy tracą, ale czułabym się podobnie, gdyż bardzo przywiązuję się do swoich rzeczy i nie lubię ich tracić, choćby to były najdrobniejsze przedmioty, o niewielkiej wartości Smile

Zosia

Kiedyś oglądałam film z Shirley Mc line, o kulturze Ameryki Południowej, który mnie przekonał, że nie warto przyzwyczajać się do rzeczy, gdyż to krępuje naszą wolność. O tym przekonywała również kultura europejska czasów średniowiecza, w której głoszono wyższość duchowego świata - wiecznego nad materialnym - kruchym. Porównywano sacrum do profanum. Profanum jest światem ziemskim, zmaterializowanym. Jest w tym dużo prawdy, gdyż kiedy myślę o stracie, wówczas moje samopoczucie nie jest najlepsze. Staram się jednak nie myśleć o mojej stracie, gdyż za bardzo jestem zdołowana.

Zosia

Ja gubię parsolki a Nola czapki. Chyba kobiety tak mają, że cos gubią. Laughing

Gość

Ja ciągle gubię wczorajszy dzień. Stale odkładam coś na jutro, a potem zarywam noce, a i tak się nie wyrabiam Sad

Ten Rok też tak rozpoczęłam Crying or Very sad

Jestem niepoprawną recydywistką Sad

(mea culpa!)

Zosia

Kszzzz, nie jesteś odosobniona w gubieniu dnia. Coraz częściej mi się zdarza, że przypominam sobie słowa z filmu ,,Przeminęło z wiatrem" wypowiedziane przez Scarlet Ohara:,,Jutro też jest dzień". I tak zdarza mi się odkładanie spraw na jutro. Crying or Very sad

Nola

ten czas tak szybko plynie...doba powinna miec 48 godzin..ech...

Zosia

I zgubiłam.... zeszyt, a w nim ważne informacje o dziecka wywiadówkach, parasolkę. Już nawet nie wiem, która to z kolei parasolka. Rolling Eyes

Sol

Ten zeszyt to poważniejsza sprawa ale uzupełnisz sobie te informacje a parasolkę Rolling Eyes

kupisz nową Zosiu i już Very Happy

Zosia

Ostatnio gubię parasolki, to jest u mnie norma. Ostatnio ze sklepowej lady nie zabieram zakupów, za które zapłaciłam. Dobrze, że znajome sklepowe ganiają za mną i oddają mi towar. Shocked

manko

Zosia

Zazdroszczę. Jestem roztargniona, myślami gdzie indziej i stąd takie moje zagubienie. Tak myślę. A może dopada mnie jakaś choroba? Może to jej początki? A może się po prostu starzeję????? Shocked

manko

Zosia

O ćwierć wieku starszy? Shocked

No dziękuję ci dobry człowieku, dziękuję. Very Happy

manko

Zosia

Jak masz się wieszać, to już zostańmy lepiej przy tej fałszywej ćwierci. Very Happy

manko

Zosia

Wczoraj znalazłam, nie zgubiłam. Smile

Znalazłam 20 groszy. Very Happy

A jakże, ochuchałam. Very Happy

manko

Zosia

Nie oddaję się losowi. Nie postrzegam swego życia, że los mi je odmieni. Staram się planować i kontrolować swoje działania. Tak jakoś mam.

manko

Zosia

Jest to postawa zachowania status guo. Nie do końca mi odpowiada. Świat musi ulegać zmianie. Mam na myśli pozytywną zmianę, na lepsze. Smile

manko

Zosia

manko

Zosia

A we mnie jest trochę i tego, i tego. Potrafię dużo dać z siebie, zarwać noc, by zrobić coś na czas. Ale i oczekuję zauważenia mojego starania, jakiegoś docenienia. Ono mnie motywuje do większego wysiłku. Łapię się na tym, że tak mam i jest mi za siebie wstyd. Nie ma we mnie za dużego introwertyka. Lubię problemy przegadać. Ostatnio łapię się na tym, żeby nie gadać o niczym, tylko z rozmowy ma coś wynikać, cos nowego, dobrego.
Najgorzej mi się rozmawia z ludźmi, którym pewne sprawy muszę tłumaczyć po dwa razy. Takich koło siebie też mam. Wtedy staram się urywać rozmowę. Robię to dość grzecznie, wręcz niezauważalnie. Very Happy

manko

Zosia

Ktoś powiedział, że bycie sangwinikiem jest trudne dla sangwinika, jak i dla jego otoczenia. Kiedyś sangwinika ceniłam najwyżej wśród różnych charakterów. Podobała mi się pewność siebie i stałość postawy.

Czytam o twojej postawie introwertycznej i dochodzę do wniosku, że jednak introwertyk jest lepszym charakterem do współżycia niż sangwinik.

Ja chyba bardziej jestem cholerykiem? Wink

manko

Zosia

Ty melancholikiem? No...no... Wink

Masz rację, charakter się zmienia..................ale nie aż tak bardzo i tyle razy. Wink

manko

Zosia

Dziękuję za ten wpis. Są momenty, gdy dopadają nas takie refleksje, jakie przedstawiłeś. Kiedyś usłyszałam takie zdanie, że nikt nie uczy nas odchodzenia i żegnania bliskich.

Panuje moda na witalizm. Z tego powodu pani po 60 ubiera się jak jej wnuczka, a pan po 70 chce uchodzić za młodzieniaszka i go naśladuje. Jane Fonda ogłosiła, że zaczyna przygotowywać się na odchodzenie z tego świata. Powiedziała to z takim spokojem, że do tej pory nie milkną echa tej wypowiedzi.

Nie chcemy psuć sobie nastroju problemem na odchodzenie naszych najbliższych i nas samych. Nagle okazuje się, że nasi najbliżsi nie pytają nas o to, czy we właściwym momencie odchodzą, tylko odchodzą. Zostajemy sami, nie umiemy sobie z tym radzić, bo nikt nas nie przygotowuje na tę chwilę.

manko

	Forum www.anowi.fora.pl Strona Główna -> Codziennik	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony 1, 2 Następny
Strona 1 z 2